Η Αλκυονη, κορη του Θεου των ανεμων, του Αιολου, παντρεύτηκε τον νεαρο Κυηκα και μαζι ζουσαν διπλα στη θαλασσα.
Ενιωθαν τοσο πολυ ευτυχισμενοι που αρχισαν να πιστευουν πως δεν ειναι κοινοι θνητοι, αλλα ισαξιοι των Θεων.
Αρχισαν μαλιστα να αποκαλουν ο ενας τον αλλο με τα ονοματα Διας και Ηρα.
Ο Διας θυμωσε μαζι τους και μια ημερα που ο Κυηκας βγηκε για ψαρεμα με την ξυλινη βαρκα του, προκαλεσε φοβερη τρικυμια και εριξε κεραυνο στην βαρκα του Κυηκα.
Η Αλκυονη οταν ειδε τα ξυλα του καραβιου θρηνουσε τον χαμο του αγαπημενου της.
Ο Διας τους λυπηθηκε και μεταμορφωσε τον Κυηκα σε θαλασσοπουλι και την Αλκυονη σε ενα πανεμορφο μικρο πουλι με γαλαζια φτερα, το οποιο πηρε το ονομα της και γεννουσε τα αβγα του τον Γεναρη στην καρδια του χειμώνα.
Επειδη ομως φωλιαζε κοντα στις ακτες τα αγριεμενα κυματα αρπαζαν τα μικρα της.
Τοτε, εκεινη παρακαλεσε τον Δια να τη συγχωρέσει και πράγματι εκεινος της χαρισε δεκατεσσερις ημερες καλοκαιριας, διχως ανεμους, μεσα στην καρδια του Γεναρη που ειναι γνωστες ως “Αλκυονιδες Ημερες”
“Και στις ζωης τους πιο βαρεις χειμωνες
αλκυονιδες μερες καρτερουν”
Γ. Δροσινης
